Dom pana Łaskudy senny i cichy

Dom pana Łaskudy senny i cichy, drzewa przesłoniły jego oblicze gęstym listowiem i igłami. Wieczorami pogrąża się w ciemności, by utonąć w niej nocą. Idąc do pracy bądź wracając z niej często spotykałem gospodarza tego domu, dzisiaj idąc do pracy bądź z niej wracając często spotykam smutek po nim. Dom pana Łaskudy senny i cichy zdaje się pogrążony w rozpamiętywaniu swych relacji ze swoim człowiekiem, zdaje się przywołuje przeszłość i wyświetla ją w ciemnych, matowych szybach – migawki, zapamiętane sceny ze wspólnego przedstawienia teatralnego gdzie on był inscenizacją, a człowiek głównym aktorem.

Dom pana Łaskudy senny i cichy, co wieczór wystawia sztukę pod tytułem: „Samotność domu opuszczonego przez człowieka”.

Widzowie... nie, nikogo nie zaproszono... jedynie smutek.

Powrót

R