Bym umiał tak pięknie i cicho żyć
Najpiękniejszy cmentarz na świecie to ten na Solince, ziemią tych szczęśliwych umarłych zawładnął las, dzisiaj już wszyscy lokatorzy tej posesji zrównani są tą demokracja zapomnienia do anonimowych mogił. Dzisiaj szumią tam pięknie liście jaworów, dzisiaj szeleszczą tam pięknie liście osiki, dzisiaj chrzęszczą tam igły jodeł…
Najpiękniejszy cmentarz na ziemi, który jest pełen życia, jest żywym organizmem – częścią składową lasu. Sami umarli zapomnieli już, kim byli wiedzą tylko, kim są, czym będą, wiedzą, że będą żywym lasem, że już nim są po części. Umarli radością zmartwychwstania szumią i szeleszczą pięknie tymi tysiącami liści, a ja szepczę do nich bym umiał tak pięknie i cicho żyć.
R