Biografia Pająka
Pająk przycupnął w swoim kącie na tym swoim dziewiątym stołku barowym, jest już po kilku substancjach, długo już milczy, a widząc że coś tam sobie międli w mózgu patrzę nań pytająco, Pająk zaś odpowiada na moje nieme zapytanie:
- Przyniosę ci coś do poczytania, o mnie, o Pająku, chciałbym żebyś napisał moją biografię - patetycznie kończy.
Patrzę na niego odrobinę zdumiony, bo jakoś nie uważam żywot Pająka za dokończony. Propozycja bohatera niedoszłej biografii trąci odrobinę megalomanią. Po godzinie zamykając lokal muszę dostarczyć doczesną powłokę cielesną Pająka za drzwi Siekiery, bo przybił gwoździa. Wracając do domu pośród nocy gwieździstej doszedłem do wniosku, że napiszę tę biografię mimo woli, bo i tak już piszę w opowiadaniach o Pająku tyle, że ich bohater będzie musiał uzbroić się w cierpliwość i za jakieś dwadzieścia lat może sobie poskładać te epizody do kupy i wymyślić osobiście jakiś godny tytuł, na przykład „Żywoty sławnych pająków”, albo „Komu wije sieć”, albo „ Pan Pająk”, albo coś innego równie absurdalnego.
R